سلام، من یه دختر ۱۹ ساله هستم. افسردگی از وقتی ک وارد دبیرستان شدم شروع شد. تو دوره راهنمایی بهترین بودم و خیلی بالا، اما وقتی نمونه دولتی قبول شدم و رفتم دبیرستان همه چیز عوض شد. یهو افت کردم، فشار درس معلم کنکور همه چی بود. هیچکس نمیفهمید چقدر درد داشتم. به خانوادم می‌گفتم نمی‌تونم تحمل کنم مدرسه رو، منو ببرید دبیرستان عادی، ولی گفتن نه تو میتونی چیزی نیس. متاسفانه تو ۱۶ سالگی افسردگی خفیف گرفتم ولی متوجهش نشدم تا اینکه رسیدم سال کنکور و بدتر شد دردهام، فقط درس و افت تحصیلی نبود، دوستای سمی، رابطه، سوءاستفاده جنسی توی دوران بچگی و مورد قلدری قرار گرفتن و فوت شدن یک دوست هم بود. کنکور خراب کردم، دنبال خودکشی بودم و افسردگی شدیدتر شد، ولی هر کار کردم نتونستم خودمو خلاص کنم و خانوادم هیچوقت متوجه نشدن؛ مادرم تنها چیزی که ازم فهمید این بود که خسته بودم. ولی خب دوباره دارم کنکور می‌خونم و خدا رو شکر پیش یک مشاور و روانشناس برای تحصیل رفتم و حالم رو فهمید که چه خبره تو باطنم و کمکم کرد. می‌خواستم این رو بگم که به اینجا برسم، اگه حس کردید واقعا زندگی سخته و بهتون ظلم شده و دیگه نمی‌تونید ادامه بدید، حتما با یک شخصی که واقعا و واقعا درکتون میکنه حرف بزنید:)، ازش کمک بخواین، اون شخص میتونه یک دوست قابل اعتماد یا یک مشاور خوب باشه؛ از رفتن به پیش مشاور نترسید، اونا کمکتون میکنن که به زندگی برگردید:)، دارم سعی میکنم مشکلم رو حل کنم..ولی اگه حس کردید حالتون بده با یک مشاور در تماس باشید حتما.
عالی هستید عزیز. بنده از تجربتون استفاده کردم. ممنون.